روز اول مدرسه خود را به یاد دارید؟ صحنه جدایی از والدین قطعا برای بسیاری از ما دراماتیک بوده است. روز اول کاریتان چطور؟ چقدر طول کشید تا با همکاران جدید آشنا شوید و گذراندن ساعت ها کار در کنار قهوه عزیز! اینکه چطور یادگرفتیم در مدرسه بدون حضور پدر و مادر خود کنار بیاییم، آیا باید به این هم عادت کنیم که بدون یک قهوه باکیفیت در دفتر کار بیدار بمانیم؟ هرگز!

ما در تلاشیم که همواره تسلیم قهوه بد نشویم. ممکن است بگویید: من برای بیدار ماندن در این شغل کسل کننده به قهوه نیاز دارم، بنابراین باید خیلی سریع آن را بنوشم. من زندگی کاری خود را وقف کشف روشهای جدید و نوآورانه برای نوشیدن قهوه با کیفیت در محیط دفتر کرده ام. قبل از اینکه شرح سفر خود در زمینه نوشیدن قهوه با کیفیت در محل کار را ارائه دهم، بگذارید ابتدا شما را از نوشیدن آبغوره (اصطلاح طعنه آمیز به قهوه بی کیفیت) دفتر منصرف کنم.

هرگز قهوه را مانند یک اسفنج در نظر نگیرید چرا که افزایش عمر قهوه چیزی به ارزش آن اضافه نخواهد کرد.بیایید فرض کنیم در مورد کیفیت قهوه تحقیق شده است و شرکت شما به خرید قهوه های درجه یک به خود افتخار می کند.

سوال بعدی این است: چه کسی قهوه را درست کرده و کِی؟ تا زمانی که خودتان قهوه را درست نکنید، شخص دیگری این فرصت را دارد که آن را برایتان آماده کند. شما در جلساتی با همکاران خود بوده اید و الان منتظرید که یک نفر قهوه را به دستتان برساند. در ادامه داستان زندگی شغلی یکی از افراد تاثیرگذار در صنعت قهوه که هم اکنون صاحب چند کافی شاپ زنجیره ای است را با هم می خوانیم.

اولین کار اداری من در یک شرکت IBM بود. هیچ مشکلی برای نوشیدن قهوه بد وجود نداشت. آنها یک سیاست سختگیرانه واقعی در برابر آوردن وسایل برقی داشتند، اما من اشتیاق بیشتری به اسپرسو داشتم. اوایل یک صبح دزدکی دستگاه اسپرسوساز خانگی ام را با خود به محل کارم آوردم و از آن جایی که نمی توانستم روی میز بگذارمش، آن را داخل کشوی میز پایین قرار دادم. از آنجا سیم را از پشت میز کشیدم و آن را وصل کردم. حالا من یک دستگاه اسپرسو ساز داشتم که از کشوی پایین میزم کار می کرد. بک پنهان کاری تمام عیار. چندین ماه از داخل میز کار اسپرسو درست کردم. چند نفر از همکارانم که متوجه این موضوع شده بودند را با دادن قهوه گرم وادار به سکوت کردم.

بسیاری از افراد بوی قهوه در دفتر کار را احساس می کردند، اما فقط تعداد معدودی از کارکنان شرکت از این راز خبر داشتند بعد از اینکه IBM را ترک کردم و در Nielsen Media Research کار کردم، دیگر نیازی به مخفی کردن قهوه نبود. محل کار جدیدم خیلی راحتتر بود. در اینجا بود که یک دستگاه دم آوری قهوه روی میز کارم راه اندازی کردم و یک کافی شاپ کوچک روی میزم به وجود آمد.

هر روز صبح در ساعت 9 صبح و بعد از ظهر در ساعت 1 بعد از ظهر، یک قهوه با کیفیت را از رستری نزدیک محل کارم می خریدم یا گاهی با آسیاب دستی خودم با ظرافت تمام قهوه ها را خورد می کردم. اگرچه از همکارانم هزینه ای برای قهوه را دریافت نمی گرفتم، اما کمک هزینه ای به میزان 50 سنت برای تأمین هزینه دانه ها جمع آوری شد. بعد از حدود یک ماه، من کارمندانی را داشتم که دم در برای گرفتن قهوه صبح گاهی خود در صف می ایستادند.

در واقع علاقه زیادی به قهوه من وجود داشت، به طوری که کافی شاپ کوچک روی میز کارم یک لیست انتظار داشت. حتی زمانی که از آن شرکت بیرون آمدم یکی از همکارانم را که به وی اعتماد زیادی داشتم را جایگزین خود کردم. قسمت آخر سفر من دست یافتن به فرنچ پرس بود. با استفاده از فرنچ پرس نیازی به راه اندازی کافی شاپ یا کار با وسایل برقی در میز کارم ندارم. تنها چیزی که نیاز دارم آب گرم است.

همان آب گرمی که سایر کارمندان برای تهیه چای داغ استفاده می کنند خوب است. حالا هر وقت بخواهم با استفاده از دانه های قهوه خودم می توانم یک لیوان قهوه درست کنم. نتیجه ای که می توانم از زندگی ام بگیرم و با شما به اشتراک بگذارم این است که اگر به هر دلیلی در یک اداره کار می کنید (چه به آن شغل علاقه دارید چه ندارید) دلیلی وجود ندارد که خود را از خوردن یک فنجان قهوه خوش عطر و با کیفیت محروم کنید.

من در این زمینه تا جایی پیش می روم که اگر قوانین سفت و سختی در مورد خوردن قهوه وجود داشته باشد حاضرم فرنچ پرس خود را در کیف کارم پنهان کنم و در زمان استراحت خود را به یک فنجان قهوه خوشمزه دعوت کنم. نکته جالب توجه اینجاست که مدیر کمپانی درینکس که تولیدکننده دستگاه های قهوه ساز فوری برای محیط های کاری است می گوید محیط های با نشاط و پربازده جاهایی هستند که در آن کارمندان در رفاه، تعامل، همکاری و بهره وری باشند. آدم های نسل جدید فضای کافه ها را محیطی برای بهره وری کاری می بینند نه صرفا محلی برای تعامل اجتماعی و گذراندن زمان.

به قلم نگار ابوطالبی